Moestuin - juli 2011

Tomaten.
 De tomaten beginnen te rijpen. Het lijk erop dat het grootste deel rijp is in onze vakantieweken. Zo gaat dat, ik heb me erbij neergelegd dat een deel van de moestuin geoogst kan worden wanneer we weg zijn.
De tomatenplanten groeien geweldig dit jaar, ik heb ze nog niet eerder zo groot gehad. Ze hebben inmiddels het dak van de kas bereikt, en buigen noodgedwongen om. Langs draadjes probeer ik ze dan weer verder te leiden. Het "onderhoud" van de planten schiet er wel eens bij in. Tomatenplanten moet je dieven: dat is het verwijderen van de nieuwe scheuten die in de oksel van een blad en de hoofdsteel ontstaan. Zeker bovenin de kas zijn mijn tomatenplanten wild uitgegroeid. Ook het netjes indraaien langs de geleidedraad is niet altijd even trouw gebeurd. Kwaliteitsstapje voor de de volgende zomer.

Kolen.

Ik heb een aantal soorten kolen geplant: bloemkool, broccoli, spitskool, en rode kool. Vorig jaar heb ik een insectengaas gekocht en dat gebruikt om ongedierte te weren. Dit jaar probeer ik het weer een keertje zonder, maar op dit moment begint de grote opmars der veelvraters. Benieuwd wat er van mijn kolen overblijft. Als iemand nog een goede tip heeft hoe je de rupsen tegenhoudt: ik houd me aanbevolen.

Courgette

Nee, dan de courgette, als het een dier was zou het een hond worden: een trouwe vriend. Courgette doet niet moeilijk en produceert met vaste regelmaat. We krijgen het niet weggegeten en maken daarom soms een grote hoeveelheid courgette-in-het-zuur, heerlijk. Die potjes kunnen de hele winter bewaard worden.
Ik probeer te voorkomen dat de courgettes zo groot als bovenarmen worden. Regelmatig controleren dus, want die rare dingen kunnen in twee dagen gigantisch uitgroeien.

 

 Een laatste uitdaging is het glas in het dak van de kas. Dat is vies - vind ik - en ik wil het schoon hebben. Op het dak klimmen is mogelijk, maar ik heb weinig zin om bijgeschreven te worden in de lijst van mensen die thuis een ongeval krijgen. Daarom heb ik eerst uitgezocht of ik aan glazenwassersspullen kan komen. Hoe heten die meterslange telescoopbezems eigenlijk? Dat blijken tuckerpoles te zijn, en ze kosten honderden euro's. Niet echt een optie dus, en tweedehands zijn ze ook moeilijk te krijgen. Mijn tweede idee is simpel: de glazenwasser bellen, en dat ga ik dan eerst maar eens regelen. Voor een scherp tarief, zeker, en anders maar niet.

Beamerteam New Wine 2011

Het aftellen kan beginnen: Over tien dagen ga ik voor de zesde keer naar de New Wine zomerconferentie, Walibi, Biddinghuizen. Een echt polderevent dus, Nederlandser kan het niet.
Ik noem het wel eens gekscherend een "summerschool voor christenen". Een summerschool is voor de mensen die gaan voor hun passie. In hun zomervakantie gaan ze  hun hobbie of hun vak vervolmaken, of het nou een taal leren, beeldhouwen, of extreme programming is. De gevorderderden zijn er, de meesters, waar je de kneepjes van het vak leert en de nieuwste ontwikkelingen, inzichten, en hulpmiddelen gepresenteeerd krijgt.

Dat is precies wat er op de New Wine zomerconferentie gebeurt. Steeds gaat het om vernieuwing:  van mezelf als christen, in mijn levensstijl. Maar ook van de kerken: hoe radicaal zijn we, of zijn we ingedut ? En ook gaat het om het goede leven op deze aarde. Wat dragen we bij aan de samenleving, aan eerlijke verdeling, en aan duurzaamheid ?
Gedurende de zomerconferentie zijn er tientallen workshops waar deze thema's worden uitgewerkt. Ik ga vaak naar de sprekers uit Engeland - New Wine heeft zijn roots in de Anglicaanse Kerk in Engeland. De Engelsen hebben vaak een praktische en doortastende aanpak, en daar kan ik wel iets mee.

Beamen bij het volwassenen programma

En dan nu het beamerteam.
Gedurende de week zijn er honderden vrijwilligers bezig om alle activiteiten te ondersteunen. Dat varieert van kinderwerk tot catering, en van wachtlopen in de nacht tot WC's schoonmaken.
Ik zit al een paar jaar in het beamerteam. Onze taak is het om liedteksten, presentaties, en films te projecteren. Dat is dus dus tijdens de ochtend- en avondvieringen, dan projecteren we de teksten van de liederen. Daarnaast zijn er 's middags de vele seminars waar regelmatig sprekers hun presentatie of filmpje willen laten zien. Dat regelen wij voor hen.

Met zijn twaalven verzorgen we het beamen, tijdens de vieringen soms bij vijf podiums tegelijk: drie kinderprogramma's, jongeren, en volwassenen.
We beginnen 's ochtends vroeg, als de muziekbands gaan repeteren, en we eindigen soms 's avonds laat, als we nog een late-night activiteit hebben ondersteund.

Toen ik voor de eerste keer mee ging doen had ik de verwachting dat het een simpele taak was, steeds een muisklik of een toetsaanslag moet het toch doen ! Dat is inderdaad het eindresultaat, maar wat er aan voorafgaat is toch een mooie combinatie van goed luisteren, intuïtie, en timing. Het gaat erom dat het beeld naadloos aansluit bij wat de muziekband op het podium doet, of bij wat de spreker aan het vertellen is. Met name als er muziek gemaakt wordt, kunnen er onverwachte dingen gebeuren. Weliswaar geeft de band je van te voren een playlist met de te zingen nummers, maar het kan gebeuren dat het toch iets anders loopt: een onverwachte herhaling of een niet-ingepland lied. Dan is het de kunst om zo snel mogelijk weer "bij te zijn".

Film: After the Wedding (2006)

Samen met GJ de film "After the Wedding" (2006) gekeken. Een voor ons beiden onbekende Deense film. Twee uren later zitten we toch echt even stil voor ons uit te kijken.

Je wordt onmiddellijk meegenomen in het verhaal: India, volle straten, een voedselafgiftepunt, een blanke ontwikkelingswerker. Het is Jacob Pederson (Mads Mikkelsen, de schurk in de Bondfilm Casino Royale), die in een weeshuis voor straatkinderen werkt. Het gaat niet goed: het geld is op. Er is nog een laatste strohalm: een Deense ondernemer is bereid geld in het project te stoppen. Jacob heeft geen zin om te gaan bedelen, maar zijn Indiase directrice stuurt hem op pad. Zeer tegen zijn zin neemt hij afscheid van Pramod, hij is als een vader voor het jongetje.

Nu neemt de film een scherpe bocht: we maken kennis met de rijke Deense familie Hannson. Dochter Anna gaat trouwen, en vader Jorgen moet nog enkele dingen regelen, waaronder een onderhoud met een ontwikkelingswerker uit India....

Hier verschijnt Jacob Pederson ten tonele, in een slobberig pak. Jorgen Hannson wil het project in India gaan steunen. Hij nodigt Jacob uit voor de bruiloft. Die heeft weinig zin, maar accepteert de uitnodiging toch maar. Hij ontmoet de familie van Jorgen. Als hij kennismaakt met Helene Hannson is de plotselinge spanning voelbaar: Jacob en Helene moeten elkaar kennen. Dit is het begin van een familiedrama waarin Jacob een centrale rol speelt.

De film verbeeldt belangrijke thema's op een ijzersterke manier. Wat is integriteit en loyaliteit, wanneer zeg je de waarheid, en wanneer niet, wat is beschermen en liefhebben, wanneer kies je voor jezelf en wanneer voor een groter belang ?
Jorgen, Helene, Jacob, en Anna laten de emoties op een intense manier zien, wat kunnen die Denen goed spelen ! Zit dat soms in de Scandinaviërs, ik vond dat ook zo goed in "As it is in Heaven" (2004) en "Troubled Water" (2008).

De verhaallijn is haast eenvoudig verfilmd, en wordt soms afgewisseld met intrigerende flashbacks: een been dat gestreeld wordt, een desolaat landschap, Afrikaanse dieren. Soms lijkt uit de losse pols te worden gefilmd, en er zijn veel close-ups van ogen. Het elkaar zien is belangrijk in de film, het is steeds verbonden met belangrijke momenten van waarheid en onthulling. Jacob en Helene zien elkaar opnieuw op de bruiloft, Jacob en Anna zien elkaar voor het eerst in de hotelkamer, Jacob en Jorgen zien elkaar bijna op het laatst.

Gauw gaan kijken, een prachtige film.