donderdag 31 december 2015

Film: Starwars 7 (2015)

Tussen Kerst en de jaarwisseling gaan de Dijkgraafjes naar de film, al jarenlang. Afgelopen maandag hebben we ons in de comfortabele stoelen van de JT bioscoop in Deventer laten zakken. Veel beenruimte, heerlijk. En jawel hoor: daar komen de trompetten met het bekende tata.... tatatatata en rolt de introductietekst in gele letters naar de verre horizon.  Het klopt allemaal !

Twee uur en een kwartier later weten we het zeker: dit wordt een Starwars klassieker, een echte. Starwars kenners weten waar ik het over heb: de oudste delen 4-6 uit eind jaren 70 en begin jaren 80 waren zoveel overtuigender dan de prequels 1-3 van begin 2000. In de eerste drie films is er die wonderbaarlijke chemie tussen Luke Skywalker, Han Solo, en princess Leia in hun strijd tegen Darth Vader en de dark side. De acties zijn mooi, er is humor op zijn tijd, en de strijd tussen goed en kwaad is voor ons allemaal herkenbaar. Het gaat hier om good guys en bad guys, en mooi dat de grootste bad guy uiteindelijk toch de goede keus maakt.


Starwars 7 neemt geen risico.De film pakt alle bekende thema's weer op en voegt eigenlijk geen nieuws toe. We komen onze oude bekenden weer tegen. En ja, er moet weer een ongelijke strijd worden gevoerd tegen een oppermachtige vijand in het bezit van een immense death star.... De force moet weer opnieuw ontdekt worden, net zo als Luke Skywalker dat deed.

En toch is de film een succes.
De voornaamste reden daarvoor is wat mij betreft de voortreffelijk spelende Daisy Ridley in de rol van Rey en John Boyega als ex-stormtrooper Finn.
Hun samenspel is sprankelend en levendig en heel overtuigend. Langzaam maar zeker worden ze het Starwars verhaal ingezogen zoals de toeschouwer dat al lang kent. Die voorspelbaarheid  maakt het misschien wel spannender: Hoe gaan ze zich gedragen, willen ze de taak aanvaarden die op ze wacht en de ongelijke strijd aangaan ?
Rey wordt geen vrouw die voor superman speelt en in mannelijke eigenschappen excelleert. Ze blijft helemaal zichzelf: ze is vrouw en sterk en zelfverzekerd, dat alles tegelijkertijd.
Finn is grappiger, toegankelijker. En die twee maken er samen een geweldig verhaal van, waarmee je je als kijker goed emotioneel mee verbinden kunt .

Een tweede succesfactor zijn de prachtige actie scenes. Die worden steeds mooier en echter. De moeizame ontsnapping van de Millenium Falcon van de planeet Jakku is er één voorbeeld van, Maar ook hier weinig vernieuwing: de ruimteschepen zijn hetzelfde als 30 jaar geleden, en zelfs de ruimtepakken van de piloten van de Resistance zijn nog steeds oranje gekleurd.

Het hindert allemaal niet: Starwars 7 leeft en sprankelt aan alle kanten, het is een feest om de film te zien en het verhaal mee te maken.