Zangles

H. heeft de vorige keer voorgesteld om wat te gaan doen aan zingen en begeleiden. Dus pak ik een liederenbundel van de stapel en vertrek naar pianoles.
H. kruipt achter de piano en we zoeken een lied uit. We gaan meteen los: beiden zingen we uit volle borst en H. haalt de mooiste tierelantijnen uit de toetsen.

Maar dan begint het echte werk: Hoe adem ik eigenlijk ? Dat is niet zo best, ik ben een typische borstademer, maar een goede zanger ademt met de buik, om precies te zijn: met het middenrif. H. laat zien hoe dat bij hem werkt: inderdaad gebeurt er weinig met zijn borstkas, terwijl de buik stevig uitzet en weer terugzakt. Volgens hem is het niet alleen goed voor je zang, maar voor je totale welzijn. Als je goed kunt buikademhalen kun je je ook goed mentaal ontspannen. Dat klinkt aardig filosofisch, maar een muziekles van H. is dan ook alomvattend.
Ik krijg een envoudige oefening mee: 5 minuten op de grond of op bed gaan liggen, rechterhand op je buik en linkerhand op je borst, en dan buikademhaling gaan doen. Ik heb het inmiddels gedaan, en ik merk dat ik het heel bewust moet doen, de borstademhaling is diep ingesleten.

Het lijkt me aardig om hierover een YouTube instructie te vinden. Dat blijkt nog niet zo heel eenvoudig, totdat je de goede Engelse term te pakken hebt. Dat blijkt diaphragmatic breathing te zijn. Nederlandstalige varianten met middenrifademhaling of buikademhaling leveren nauwelijks iets op. Deze harmonicaspeler weet het leuk uit te leggen, en ook deze fleurige yoga meneer weet het kort en bondig te vertellen. Tot slot is dit een mooie anatomische les.

Terug naar de zangles: De uitspraak. Daar valt ook het een en ander te doen. Zingen is wat anders dan spreken, zegt H. De woorden moeten naar voren, en we oefenen elke klinker apart. Dat valt nog niet mee, al die spieren rond de mond en de lippen zitten ook al weer aardig vast. Maar zoals vaker houdt H. het praktisch: zingen kun je bijna overal doen, en ik zit toch elke dag in de auto ? Ook nu is een dagelijkse portie van 5 minuten voldoende om verder te komen. Dat maakt een wereld van verschil na een jaar. En kijk: dat spreekt me wel aan, want ik heb wel iets met de aanpak van de dagelijkse kleine stappen.