Landelijke Presentdag 2016

In de tweede helft van januari ga ik naar de landelijke Presentdag, een hele zaterdag, de laatste jaren in Conferentieoord Zonheuvel vlakbij Doorn. Ik heb een paar keer gemist, maar sinds de oprichting van Present Epe-Heerde begin 2008 heb ik de meeste landelijke Presentdagen bijgewoond (zie mijn verslagen van 2014, 2013 en 2012, ).

Ik kom er de mensen tegen die meehelpen om al die lokale Stichtingen Present tot een succes te maken. De bestuurders: vaak de wat oudere mannen - zoals ik  - en de coördinatoren, die het dagelijkse werk in de loopgraven doen: veel jonge vrouwen. Er is veel energie, creativiteit, nuchterheid, en geloof in God. Een puike combinatie waar ik me helemaal bij thuis voel.

Een tuin project van Stichting Present betekent smerige handen maken

Deze keer zijn we maar liefst met zijn vijven vanuit Epe en Vaassen naar Doorn gereden. Bij aankomst vallen me onmiddellijk weer die typische Present-eigenschappen op. De ontvangst is uitstekend geregeld. We worden persoonlijk welkom geheten, langs de badges gestuurd, en krijgen koffie of thee. Het is al een drukte van belang: er komen honderden mensen op deze dag. Ook helemaal passend in de Present cultuur is het strakke time management. Het mag van mij wel een onsje minder, dat voortdurende op de klok kijken betekent wat mij betreft dat het programma te vol zit. Eerlijk is eerlijk: het programma is deze dag "rustiger" dan het wel eens geweest is. Er is steeds voldoende tijd om van zaal te wisselen en tijdens de lunch is er alle gelegenheid om te netwerken. Beter !

Het programma vermeldt o.a. een seminar ronde in de ochtend, en eentje na de lunch. In beide gevallen heb ik het goed getroffen: ik hoor veel nuttige informatie waar we met onze lokale Stichting Present Epe-Heerde ons voordeel mee kunnen doen.

Het eerste seminar gaat over Umoja. Gedurende mijn werk in Kenya heb ik Kiswahili geleerd en ken ik de betekenis: Eenheid.
Umoja is een aanpak die kerken in Kenya en Oeganda hebben ontwikkeld. Ze ontdekten dat ze te eenzijdig waren gericht op going to heaven. Stapje voor stapje vond er een ommezwaai plaats waarbij de kerken meer en meer oog kregen voor de sociale dimensie van het geloof. Going to heaven verdween niet, maar werd aangevuld met faith in action. De kerken gingen op zoek maar manieren om iets te doen aan armoede, gebrekkig onderwijs, vrouwenonderdrukking, verbetering van landbouwmethoden. Ze leerden ook andere belangrijke lessen. Lokale samenwerking met dorpsgenoten die moslem of animist waren kwam van de grond: als kerk kun je samenwerken met andere mensen van goede wil. Een tweede les was het denken over de mogelijkheden. Van  Believe in God and ask for his blessing werd het  Believe in God and use the blessings He has already given you.
De hulporganisatie Tear begon deze wijze van christelijke gemeente zijn in je lokale context te introduceren in Nederland. Ze ontwikkelden cursusmateriaal en een introductieprogramma en gingen kringleiders trainen. Stichting Present is begonnen met het onderzoeken van de mogelijkheden om het Umoja programma te ondersteunen en het te helpen introduceren in de kerken.
Ik had al kennisgemaakt met het Umoja programma op de New Wine zomerconferentie in 2015 en vond het toen meteen waardevol. Het was wat weggezakt, maar door deze tweede introductie begint het meer en meer te leven.

Het middagseminar ging over het vluchtelingenwerk. In het najaar zijn veel lokale Stichtingen Present betrokken geweest bij de opvang van de grote aantallen vluchtelingen. Present Zwolle, Present Utrecht, en Present Arnhem deelden hun ervaringen en leerpunten.

In Zwolle hebben Present en het Diaconaal Platform de krachten gebundeld bij de opvang van vooral Syrische vluchtelingen in de IJsselhallen. Er was een enorm aanbod van zowel goederen als van vrijwilligers die wilden helpen. De COA wist niet goed hoe dat aanbod moest worden gecoördineerd. Present en het Diaconaal Platform zijn daarom de inzet van de vrijwilligers gaan regelen, waarbij ze nadrukkelijk aan de COA vroegen om aan te geven welke behoeften er bestonden. Daar werd het aanbod van de vrijwilligers op afgestemd. COA vroeg nadrukkelijk om met vaste momenten te gaan werken zodat er structuur in het weekprogramma zou ontstaan. Er ontstond een goed lopend programma, variërend van hardloopmiddagen en stadswandelingen tot taallessen en inburgeringscursussen.

In Arnhem ontstond al vrij snel een overkoepelend platform voor het coördineren van het hulpaanbod: AVV, Arnhem voor Vluchtelingen. Present maakte hier deel van uit. Het bijzondere in Arnhem was dat AVV de vluchtelingen in een actieve stand zette door ze als groep bij Present te introduceren. De vraag van AVV aan Present was: We hebben een groep van 500 mannen voor jullie, met diverse vaardigheden. Wat kunnen ze voor de Arnhemse samenleving betekenen d.m.v. Present projecten ? Dit was dus een omkering van rollen vergeleken met Present Zwolle: Nu zouden de Syrische mannen gaan klussen bij Arnhemmers die hulp konden gebruiken.
AVV inventariseerde alle vaardigheden bij de groep Syriërs, Present Arnhem ging aan de slag met het vinden van projecten. Er was veel afstemming nodig om zo'n grote groep te kunnen inzetten op hulpprojecten in Arnhem, maar het lukte. Rond 18 december werden al deze projecten uitgevoerd. De waardering ervoor was groot: de Facebookpagina over deze projectendag kreeg 18.000 likes...

De dag werd afgesloten door Willem Gunneman, dagvoorzitter, sneldichter, zanger, discussieleider. Chapeau voor deze humoristische alleskunner.