Film: Snow White and the Huntsman (2012)

Gezellig met een auto vol familie naar de openluchtfilm in park Berg en Bos, doen we al jaren. Op een mooie open plek achter in het park staat een megascherm opgesteld, en er zijn natuurlijk kraampjes en cateringtenten voor de drankjes en de braadworst. Bezoekers sjouwen hun eigen gemakkelijke tuinstoelen mee, plek zat, en als het koud wordt doen sommigen een  deken om, allemaal heel knus dus.

Het festijn duurt een week lang. De programmering is voorspelbaar: het zijn familiefilms waar jong en oud naar toe kan.
Deze keer hebben de meiden de keus al bepaald: Snow White and the Huntsman. Ik moet wel even slikken: sprookjesfilms staan niet op mijn verlanglijstje. Maar broer verzekert me dat het een leuke fantasy variant is, en dat blijkt hij  helemaal goed te hebben.

De film begint wat moeizaam met een idyllische beelden van het koningsgezin waar Snow White opgroeit met haar neefje William. Daar komt een eind aan als de koning na de dood van zijn vrouw hertrouwt met de beeldschone Ravenna. Die maakt korte metten met de vrede in het paleis: ze doodt de koning, sluit Snow WHite op, en voert een schrikbewind in het koninkrijk.
Haar spiegel vertelt haar of ze nog steeds de mooiste in het land is. Ze krijgt de schrik van haar leven als ze na een aantal jaren te horen krijgt dat er een vrouw mooier is dan zij: Snow White.
Ze laat Snow White uit de kerker halen. Die weet dan te ontsnappen en vlucht het Donkere Bos in. Daar heeft Ravenna geen macht. Ze stuurt de Huntsman achter haar aan. Dat is het begin van tumultueuze avonturen waarbij Snow White uiteindelijk met hulp van de Huntsman en neef William Ravenna weet te verslaan. En dan weer koningin wordt.....

Laat deze film gewoon over je heen komen en geniet van de fantasy, de mooie speciale effecten, en het vleugje Narnia films of Lord of the Rings wat je tegenkomt, inclusief een trol met wonderbaarlijk gedrag en kleine Gollum-mannetjes die hier dan aardig zijn. Het is allemaal heel onderhoudend.

Wat is me allemaal opgevallen :

• Kristen Stewart zet een mooie Snow White neer. Die waakzame blik, de neergebogen mondhoeken, het heeft iets getormenteerds over zich. Deze Snow White heeft het dus echt moeilijk. Maar dat blijft dan ook de hele film zo. Ze komt daardoor niet tot leven. Op meerdere momenten worden pogingen gedaan om diepgang aan te brengen, bijvoorbeeld in het opbouwen van een band met de Huntsman, of in haar twijfel of ze in staat is de mannen in de laatste strijd te leiden. Het gaat niet vonken....
• Charlize Theron speelt de heks-koningin Ravenna. Dat doet ze met verve, en de rol wordt ook zwaar aangezet: Ravenna heeft occulte krachten en streeft naar onsterfelijkheid en eeuwige jeugd. Het is soms een tikkeltje griezelen met haar. Maar die lijzige slome stem is een misser, en ik ging me er steeds meer aan storen.
• De film probeert het verhaal te verrijken en lijkt zich daar aan te vertillen. Het is nu geen van beiden: noch sprookje voor kinderen , noch  een verrijkte variant voor volwassenen. Ik denk dat de film sterker was geweest wanneer die pogingen om het volwassener te maken, waren weggelaten.
• Het gebruik van kleuren vind ik erg mooi. Er zijn veel zwart-grijs tinten in de beelden van de desolate landschappen en de verpauperde mensen in hun steden en dorpen. Dat roept een gespannen sfeer die past bij het sprookje
• De dwergen doen het ook erg goed. Humoristisch en mooi gefilmd, het zorgt voor een goede balans met de alom aanwezige ellende