En dan vergeten we gewoon maar even hoe dat in Nederland zit. Ik ben een Veluwnaar, en geen Fries. Ik ben gehecht aan mijn geboortestreek, ik heb er veel familie en vrienden wonen. Dat heb ik niet met Friesland. Maar er komt natuurlijk geen moment de gedachte in me op om Friesland los te spitten en de zee in te laten drijven, zoals vorig jaar een grappenmaker voorstelde in een Facebook-evenement dat in een paar dagen tijds razend populair werd.
Ik weet het, dit is een flauwe analogie-redenering. Maar in de zestiende eeuw lag dit anders: De éénwording van de Verenigde Provinciën in 1588, aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog, had heel wat voeten in de aarde. De vrijheidsgezindheid van de verschillende provincies, steden, kwartieren, en gewesten was groot, en een Zeeuw en een Fries voelden zich geen Nederlanders. Er waren dringende redenen van economische en militair-politieke aard die zwaarder wogen dan het welbegrepen eigenbelang. En daarom kreeg de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden stap voor stap vorm, vaak met een pragmatische aanpak van de leiders van toen.
Bij de éénwording van Nederland speelden vrijheid van godsdienst en daarmee vrijheid van het Spaanse juk onder koning Filips II een belangrijk rol.
De oprichters van de voorlopers van de EU hadden een soortgelijk ideaal: Ze wilden door het aaneensmeden van de economieën van de Europese landen bewerkstelligen dat er geen oorlog meer zou kunnen ontstaan. Daarom werden in 1951 de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en in 1975 de Europese Economische Gemeenschap opgericht. Dat streven is steeds een belangrijke motor geweest in de ontwikkeling van de EU.
In Buitenhof van zondag 4 werd Herman van Rompuy, voorzitter van de Raad van Europa, een uur lang geïnterviewd. Hij bracht dit zelfde ideaal ook meerdere malen naar voren: De EU heeft ons vrede en welvaart gebracht.
En hoe zit het dan met dat geld, waarom zouden we netto-betalers willen zijn, we betalen toch netto 150 euro per hoofd van de bevolking ? Dat klopt, maar dat is maar een deel van het verhaal. Wanneer ook gekeken wordt naar de groei van het BBP (bruto binnenlands produkt) ten gevolge van de interne markt van de EU - Nederland profiteert hier als handeldrijvende en exporterende natie enorm van - dan ziet het plaatje er anders uit: die groei levert ons een kleine 2000 euro per hoofd van de bevolking op, zie b.v. hier en hier.
Ook het verlies van zelfstandigheid is maar ten dele aan de EU en aan Brussel te wijten. De omarming van een wel heel liberale vorm van kapitalisme heeft gezorgd voor een concentratie van economische macht bij het internationale bedrijfsleven. En daar beslissen economische warlords zonder enige vorm van democratische checks and balances over ons wel en wee.
Ik ben een EU-Veluwnaar, dat zal duidelijk zijn. Vraag me niet of ik een warm hart heb voor Europa, want dat heb ik niet zo sterk. Maar vertel me niet dat we er beter mee kunnen stoppen, want dat lijkt me kortzichtig, bekrompen, en oliedom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten