Misschien handig, kort even vertellen wat er voorgevallen is. Gisterochtend ben ik bij de tandarts behandeld ivm. een zenuwontsteking. Dat gebeurt in stappen, en gisteren was de tweede behandeling. Toen 's middag de verdoving uitgewerkt raakte, voelde ik me behoorlijk lamlendig. Pas bij het avondeten realiseerde ik me dat het "onrustig voelde" in mijn borstkas. Ik heb mijn pols gevoeld, en die was overduidelijk onregelmatig. Samen naar de huisartsenpost in het Gelreziekenhuis in Apeldoorn, en meteen doorverwezen naar de Eerste Harthulp een paar verdiepingen hoger i.v.m. boezemfibrilleren, in het medisch jargon (wiki voor de liefhebbers).
Daar begint dan een standaardprocedure: hartfilmpje maken, bloeddruk meten, bloedmonsters nemen, intakegesprek, en daarna het grote wachten. Ik had behalve wat kortademigheid geen klachten, en voelde me niet zo ongerust. In 2002 heb ik hetzelfde meegemaakt en toen werd na uitvoerige nacontroles helemaal niets ontdekt.
In de loop van de avond werden we een paar keer bijgepraat, en tegen twaalven werd de knoop doorgehakt: U blijft hier, en morgen gaan we in de loop van de ochtend een cardioconversie (wiki) doen. De deken werd uit de kast gehaald, het bed langer gemaakt, en daar lag ik dan. In de meeste gevallen slaap ik de eerste nacht in een vreemd bed (vakantie, hotel) slecht. Maar deze keer lukte dat met een slaaptabletje zonder problemen.
Vanochtend is de cardioconversie geweest. Je wordt aan nog meer draadjes vastgeplakt en kort onder narcose gebracht. Als je wakker wordt, na 10-15 minuten, is de normale hartslag weer hersteld - als alles volgens het draaiboek verloopt. En dat bleek het geval bij mij, gelukkig. De hartslag zag er prima uit op het scherm, en ik mocht weer eten en koffiedrinken. Het ziekenhuisontbijt smaakte me goed. Tegen twaalven konden we weer naar huis, en nu doe ik een paar dagen kalm aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten