Film: Tree of Life (2011)

Samen met GJ het afgelopen weekend deze film bekeken. Ik heb al getwitterd dat ik het een zware film vond, met overigens prachtige beelden. Na een paar dagen van laten bezinken constateer ik dat ik er niet anders over ben gaan denken. De film blijft bij mij aan de oppervlakte steken en raakt me niet echt.

Een paar opmerkingen:

• De beelden. Prachtig, zeker in het "oerknal - evolutie" deel. Maar ook de beelden van het Amerika van de jaren 50 zijn de moeite waard, of de opnames van gebouwen vanuit allerlei verrassende posities. Alleen al hierom wil ik de film zeker nog een keer zien
• Het tempo. De film verloopt traag, en zeker in al die flashbacks zit een behoorlijke mate van herhaling. De misprijzende blik op het gezicht van Jack heb je op een gegeven moment wel gezien, en steeds weer opnieuw die bomen of gebouwen.....
• De verhaallijn. Hier begin ik duidelijk problemen te krijgen. De beelden van de kinderjaren zijn flashbacks, maar de rol van de volwassen Jack is heel beperkt. Ik kom er niet achter wie hij geworden is, en wat zijn jeugdervaringen nu voor hem betekenen. Het slot van de film waarin er een terugzien is van zijn ouders komt wat uit de lucht vallen. Wellicht moet je de film veel meer als een collage van een aantal verhaalelementen zien en gaat het er niet zozeer om één verhaal willen brengen. Al met al vind ik de opbouw van de film daardoor onevenwichtig.
• Het thema. Een pretentieuze titel: Tree of life. En de compositie van de film met het epische "scheppings" deel en het slotdeel met het grote weerzien geeft wel aan dat er meer bedoeld is dan een film over, laten we zeggen, traumatische jeugdherinneringen. De film is duidelijk religieus geïnspireerd, met bijbelcitaten en best wel pakkende "waarom HEER ?" vragen van b.v. de moeder. Maar eerlijk gezegd: het wordt mij niet duidelijk wat Malick precies zeggen wil.