Hamlet

Al in het voorjaar gereserveerd, want Shakespeare in Drenthe is populair: een avond Hamlet in het openluchttheater in Diever. We komen er graag, want ze weten er altijd iets moois van te maken. En dat doen ze dit jaar voor de 65e keer, een prestatie van formaat.
Je raakt ook verslingerd aan de sfeer en de plek: Even buiten Diever, waar op een open plek in het bos een soort amfitheater is gemaakt. Je auto kun je - mits vroeg genoeg aangekomen - tegen een schappelijke vergoeding parkeren op het weiland van een naburige particulier. En dan loop je in een lange rij naar het amfitheater. De echte professionals hebben kussentjes, regenkleding, en thermoskannen bij zich, heel Nederlands allemaal.

Het voorstellen van de spelers in Hamlet

Deze keer wordt Hamlet gespeeld, met de bekende quote To be or not to be, that is the question. Een drama, maar er valt ook regelmatig goed te lachen.Ook deze keer zit ik al snel in het verhaal. De klassieke vorm met soms lange monologen zit me niet in de weg, en de vertaling is mooi, met soms aardige eigentijdse knipogen. Het lijkt me de moeite waard om origineel en vertaling eens met elkaar te vergelijken, maar dat is iets voor later.

Je kunt Hamlet over je heen laten komen als een spannend verhaal, die magie heeft het zonder meer. De gebeurtenissen tuimelen over elkaar heen, en er is veel variatie van spelers en scenes. Zelfs een toneelspel, in een toneelspel dus.

Ik word vooral meegenomen door de "grote thema's" waar Shakespeare mee aan het werk gaat. Dat gebeurt niet op een abstracte, beschouwende wijze, maar met felle woordenwisselingen en emotionele monologen: uitbarstingen van woede, verdriet, spijt, schuld. Dat is wellicht het karakter van dit drama.Ik herinner me een uitvoering van Midzomernachtdroom waar de liefde natuurlijk de boventoon voerde en de passie en de grappen en grollen domineerden.
Hamlet komt ook in 2011gemakkelijk dicht bij. Wat moord, wraak, en schuld met je doen, lijkt na 500 jaar weinig veranderd. 

New Wine conferentie

De week New Wine is voorbijgevlogen. Als ik op vrijdagavond aankom, lijkt het nog lang te gaan duren, maar op zaterdag begint de maelstroom en voor je het weet laten de kinderen hun ballonnen al weer los: vrijdagochtend dus, einde conferentie.

Hoofdpodium Grote Tent

Ik heb het geweldig naar mijn zin gehad. Dit jaar heb ik veel energie gestopt in het beamerteam. Zeker de eerste dagen moeten de kinderziekten eruit, zoals bijvoorbeeld:

• Gaat de planning wel werken, zit iedereen op de goede plek ? We wisselen wat taken en daarmee begint het lekker te lopen
• Hoe gaat het in de Grote Tent, waar we de projectie verzorgen voor 1500-2000 mensen ? Dat moet natuurlijk wel goed zijn. Het blijkt toch beter te zijn om één van ons eindverantwoordelijk te maken voor het beamen in de Grote Tent
• Eén laptop voor de jongerentent is te magertjes, blijkt. Verbeterpunt voor volgend jaar. Er komen steeds meer filmpjes die getoond moeten worden, en dan is het handig om met twee machines te werken

Na enkele dagen zijn we ingespeeld en krijg ik het rustiger. Ik zit minder achter de knoppen dan voorgaande jaren, maar dat betekent niet dat het rustiger wordt in mijn hoofd. Er is steeds een bepaalde oplettendheid of alles goed gaat met het team. Daardoor kom ik minder toe aan het ontspannen meedoen met het programma. Met name bij de seminars heb ik dat.
Maar al met al zijn we als beamerteam tevreden als we aan het eind de week evalueren. Met een stapel tips en ideeën voor volgend jaar kan ik ons handboek aardig uitbreiden en bij de tijd houden.

Ik heb ook dit jaar weer veel gehad aan de Engelse sprekers. Bruce Collins vertelt op zondagavond over het Maseno-project in het westen van Kenya. Daar gebeuren bijzondere dingen. Door middel van een driejarige agrarische opleiding krijgen de lokale dorpsgemeenschappen hun sociale leven op orde. De mannen zien weer resultaten van hun werk op het land en vertrekken niet naar de slums in de grote steden. Dat heeft positieve gevolgen voor het indammen van Aids want de mannen blijven bij hun vrouwen. Er is eten voor iedereen, en er wordt geld verdiend zodat de kinderen naar school kunnen.

Jacqueline (vertaalt) en Bruce Collins (vertelt over het Maseno-project)

 Daarnaast wordt er ook veel gedaan aan "Kingdom discipleship": praktisch gericht christelijk onderwijs. Ook dat wordt heel concreet: Er is veel aandacht voor gebed om genezing, en het werkt ook nog ! Daar sta je dan als Nederlandse christen met je eigen beperkte blik en ervaringswereld.
Ik vind het prachtig: die benadering waarbij je met lijf, hart, en ziel serieus genomen wordt en je hele bestaan op orde komt. Een inspirerende avond die me ook nu nog bezighoudt.