Drie jaren ben ik niet in abdij Tongerlo geweest. De corona pandemie heeft ons leven op slot gezet en dat gold ook voor de paters. Ik heb mijn voorjaars- en najaarsretraites gemist. Ik probeer mijn reisgenoot duidelijk te maken wat dat gemis dan is maar dat valt niet mee. Waar ik me scherp bewust van ben is dat ik me de eerste paar jaar een toeschouwer voelde. Ik zat er bij, zong mee met de psalmengebeden, maar het was niet van mezelf. Eén ding is waarschijnlijk doorslaggevend geweest: ik bleef terugkomen en meedoen tot dat gevoel van toeschouwer zijn vervaagde. Daar kwam niet meteen een bewuste ervaring voor terug van "erbij horen". Dat was nog weer een paar jaar later toen ik me realiseerde dat ik speler was geworden.
De speeltafel van het Klais orgel in de abdijkerk
Ook het "speler zijn" is geen sterk gevoel of overtuiging. Het heeft iets te maken met deel uitmaken van iets dat groter is dan je eigen ik. Met name het dagelijkse ritme van de gebedsdiensten doet me veel. Elke dag opnieuw het morgengebed, de vespers, en dan tot slot het korte avondgebed, met steeds weer de psalmenteksten die we zingen, de gebeden en de bijbelteksten, de buiging bij het Eer aan de Vader, eer aan de Zoon, eer aan de Heilige Geest. Het draagt me, het is fundamenteel en zo betrouwbaar, daar kun je God ontmoeten.
Maar wat is er van over na drie jaren pandemie ? Wat heeft die periode met de paters gedaan, en met de zusters die voor het gastenhuis zorgen ? Het blijkt wonderwel goed met ze te gaan. De zusters heten ons van harte welkom en laten ons de nieuwe gastenkamers zien. WC en douche op je eigen kamer en overal wifi, wat een luxe vergeleken met de oude kamers in het poortgebouw. En als ik 's middags ga orgelspelen in de abdijkerk komt pater Ivo me met een brede grijns begroeten.
's Avonds doe ik voor het eerst mee met de completen, het avondgebed. Dat doen ze nog maar enkele jaren en dit is de goede gelegenheid om er mee kennis te maken. Het wordt niet gevierd in het koor van de kerk, maar in het slot, het leefgedeelte van de paters. Ik heb er van genoten: Samen met de deelnemende gasten vormen de paters een grote kring bij een Christusbeeld en daar zingen we dan onze psalmen en gebeden.
Ik heb weer uren op het grote Klais orgel gespeeld. Voor de liefhebbers een filmpje van de abdijkerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten