24 uren cultuur

Op donderdagavond beginnen E. en ik aan onze 24 uren cultuur. Het is allereerst tijd voor de Dijkgraaf kerstmovie: voor de 18e keer gaan we met een heel gezelschap naar de bioscoop.
Wat ooit begon als een broeder-avond naar de film (Lord of the Rings deel 1 in 2001) is een gezellige avond voor neven en nichten, partners, en vrienden en vriendinnen geworden. Deze keer zijn we met zijn negenen en gaan we Bohemian Rhapsody bekijken.

Freddy Mercury on stage 

De filmkritieken zijn behoorlijk eensluidend: de professionele reviewers komen vaak op 3 van de 5 sterren, en het grote publiek vindt de film geweldig en scoort dus hoger. 
Ik heb er van genoten, vooral van de muziek. Bohemian Rhapsody is voor mij nog steeds een grootse herinnering uit mijn tienerjaren: uit het niets schoot er een waanzinnig lang nummer in enkele weken naar de eerste plaats van de hitparade. De muziek was stunning: rock, opera, koortjes en solozang, alles in één nummer. Wat gebeurde hier ?!
In de film komt er een andere Freddy Mercury naar voren dan de extravagante en libertijnse vrijbuiter waarvan ik ooit hoorde.  Was die man echt zo verlegen ? Op het eind wordt de film wat zoetsappig als Freddy Mercury overeind krabbelt uit de goot, terugkeert bij Queen, en zijn ouders bezoekt met Jim Hutton, zijn friend-for-life vanaf dat moment.  Maar niet getreurd: de film eindigt met een fantastische replay van het Queen optreden in Live Aid (1985). Rami Malek haalt hier alles uit de kast als hij de wereldberoemde podium performance van Freddy Mercury in het Live Aid concert  neerzet.
Na de film drinken we nog wat in Het Refter en daarna is het tijd voor een paar uur slaap.

Willem Bever wacht ons op in de hal van  de Fabeltjesland expositie

Vrijdagochtend vertrekken we om zeven uur richting Rotterdam. Onze volgende portie cultuur is de expositie Fabeltjesland. Na een goeie bak koffie op Rotterdam Centraal zoeken we de Wilhelminakade op. De gebroeders Bever wachten ons al op in de hal, en ook op andere plekken zijn de Fabeltjesland vriendjes manshoog aanwezig. Ik sta te kijken van het internationale succes van Fabeltjesland. In tientallen landen is het uitgezonden, en op de expositie kun je in allerlei talen het bekende Hallo meneer de Uil horen, heel grappig.
Er zijn oude interviews met de acteurs en de stemmenmakers, en er wordt veel verteld over de achtergrond van de Fabeltjesland typetjes. De tekstschrijver Leen Valkenier, die uiteindelijk 1640 afleveringen schreef, putte rijkelijk uit zijn jongemannen jaren die hij doorbracht in de Rotterdamse  Vreewijk. De insiders van toen herkenden de vrienden en vriendinnen uit hun jeugdjaren...
Gauw naar toe gaan mensen, het kan nog tot en met 13 januari.

De Markthallen

Het loopt naar de middag, tijd om de inwendige mens te versterken. E. heeft de Markthallen nog nooit gezien, dat is dus een mooie tussenstop. We dwalen wat rond en kijken onze ogen uit naar al die food kraampjes. Ik vind het een aardige plek om een snelle lunch te pakken, het worden hartige Turkse broodjes.

Het beroemde Marcussenorgel in de Laurenskerk in Rotterdam

We besluiten geen haast te maken en lopen nog even de Laurenskerk binnen. Wat een heerlijke rustige plek, na de drukte van de Markthallen. Ik ben nog nooit eerder in deze kerk geweest en sta te kijken van het immense hoofdorgel, gebouw door de Deense firma Marcussen. De pedaaltorens aan de linker- en rechterzijde zijn immens en herbergen de pijpen van de Prestant 32'.  Jammer dat er niet op gespeeld wordt.

Het wordt nu toch echt tijd voor ons laatste doel, door E. gekozen: de expositie Gaudí en de Amsterdamse School.  Deze is te vinden in het woningencomplex dat een eeuw geleden door de beroemde architect Michel de Klerk ontworpen werd. Vanwege zijn vorm staat het in de volksmond ook wel bekend als Het Schip. Ook nu nog bevatten de door hem gebouwde woningblokken sociale huurwoningen.

Het Schip: sociale woningbouw in Amsterdam

We nemen de Intercity Direct en zijn binnen het uur op Amsterdam Centraal. Na enig zoeken ontdekken we het busstation - beter op de borden letten hè, het staat allemaal aangegeven.
Het Schip bevindt zich in de Spaarndammer buurt. De expositie is klein maar wel interessant vanwege de parallellen tussen de bouwstijlen van Gaudí en Michel de Klerk. Voor zover ik het beoordelen kan: Michel de Klerk lijkt mij een soort Gaudí light qua fantasie van bouwstijl. En hoewel Gaudí maar kort: beide architecten hebben zich beziggehouden met sociale woningbouwprojecten met het doel enig wooncomfort te geven aan de in armoede levende arbeiders in Barcelona of Amsterdam.
We eindigen het bezoek met een rondleiding rond het woningblok Het Schip. De woning onder het torentje mogen we tot slot bezichtigen. Het is ingericht in de stijl van de jaren dertig en oogt naar onze maatstaven klein en benauwd.

We wandelen terug naar Amsterdam Centraal en pauzeren onderweg in een pizzeria om er een hapje te eten. Ik neem een Affligem Blond biertje bij mijn pizza, met een karakteristieke, licht fruitige smaak. Om zeven uur vertrekken we weer uit Amsterdam.