Landelijke Presentdag 2014

Op zaterdag 18 januari was het weer zover: uit het hele land kwamen de bestuursleden van de lokale Stichtingen Present naar Doorn voor een dag van ontmoeting, netwerken, en het uitwisselen van goede ideeën en werkende aanpakken.

De coördinatoren van de Stichtingen waren al op vrijdag aan de slag gegaan, met workshops over allerlei thema's. Reina, de coördinator van onze Stichting Present Epe-Heerde,vertelde  zaterdagochtend plagend: "Ik ben naar Hoe bestuur ik mijn bestuur ? geweest, dat was wel ff nodig !"

 

Ik heb er deze keer ook profijt van gehad. Was het enkele jaren terug zo dat zo'n dag helemaal vond zat met allerlei korte sessies, nu waren er twee grote blokken met workshops, onderbroken door de lunch, en dat gaf de dag een prettige flow.

Aan het begin hielden voorzitter André Rouvoet en directeur Tiemen Zeldenrust inleidende praatjes. Ook gaven de drie genomineerden voor Bruggenbouwer van het jaar 2013 korte presentaties van hun project.

 

VEG Kruiskerk Heerde doet Present project bij Lijn 5 in Epe

In de ochtend heb ik de workshop Present nog beter besturen gevolgd. Deze werd gegeven door David Wijnperle van Kuperus en Co, en Ad Vermeulen, bestuurslid van Stichting Present Enschede.

David Wijnperle introduceerde een nuttige manier om naar je bestuur te kijken: hoe zit het met de verdeling van versterkers, vernieuwers, en verbinders binnen je bestuur ? Elke vaardigheid is van belang, en wanneer er teveel van één smaak is zal je bestuur eenzijdigheden gaan vertonen: wanneer er bijvoorbeeld enkel vernieuwers zijn zullen er veel nieuwe initiatieven worden ontplooid, maar wordt er minder gelet op de borging van activiteiten. Goed om in je achterhoofd te houden en eens met die bril op naar je eigen bestuur te kijken.De dagelijkse praktijk is wel dat het moeite genoeg kost om een bestuur overeind te houden. Ons bestuur telt drie leden, en zo zijn er veel Stichtingen Present. Dan heb je niet zo veel te kiezen.

 

Ad Vermeulen vertelde hoe het bestuur van Stichting Enschede de activiteiten had geordend. Hij benadrukte dat "Enschede geen Veenendaal" is: elke plaats heeft een eigen cultuur en drukt een eigen stempel op het functioneren van de lokale Stichting Present.

In Enschedé waren een aantal verbeteringen gewenst:

• Leren om "nee" te zeggen. Sommige projecten werden wel geaccepteerd maar waren lastig uitvoerbaar. Het is beter om dat zo vroeg mogelijk vast te stellen en het liefst vooraf aan te geven wat je wel en niet kunt oplossen als Present
• Mens-onafhankelijker worden. De coördinator in Enschede deed het werk uitstekend. Maar juist daarom moest er meer aandacht worden besteed aan het vastleggen van de kennis, aanpakken, en contacten. Vaak blijft zoiets achterwege en de schadelijke gevolgen ondervind je pas als het te laat is, namelijk wanneer een andere coördinator het werk moet overnemen.
• Het werk moet professioneel gedaan worden. Dat betekent dat er goede werkinstructies moeten zijn, ook voor de  vaste vrijwilligers die leiding geven aan projecten. In Enschede worden met hen ook functioneringsgesprekken gehouden.

De aanpak in Enschede zorgde voor een levendige discussie: andere Stichtingen vonden de aanpak toch wel heel procedureel en strak, terwijl je wel met vrijwilligers te maken hebt. David Wijnperle rondde de discussie af door er op te wijzen dat de drive van vrijwilligers en het professioneel managen van de Stichting elkaar moeten versterken, en dat die balans goed moet worden bewaakt.

Mijn middag-workshop had als onderwerp Present in een seculiere tijd. Dat ging over de vraag hoe we als christelijke Stichtingen omgaan met bestuursleden en vaste vrijwilligers die de grondslag van de Stichting niet kunnen onderschrijven.

Govert Buijs, hoogleraar politieke filosofie en levensbeschouwing aan de VU, gaf een korte inleiding op het thema:

Het begrip identiteit komt niet voor in de bijbel. Wat wel in de buurt komt is je naam, en geroepen worden. Die twee elementen bepalen in de bijbel wie je bent.

Organisaties kunnen hun identiteit baseren op een expliciet uitgeschreven grondslag, maar ook op de achterban die vertegemwoordigd wordt, of de doelgroep waar men zich op richt. Als laatste noemde Govert Buijs de corporate story als uitdrukkingswijze van wat de organisatie samenbindt, inspireert,  en richting geeft.

Christelijke organisaties komen vroeg of laat voor de keus te staan of ze faith based of value driven willen zijn. De eerste term heeft een sterke Amerikaanse connotatie. Organisaties zijn faith based wanneer ze zich baseren op en laten inspireren door een religieuze overtuiging, vaak christelijk. Bij value driven gaat het om basiswaarden waarin de organisatie zich herkent, los van religieuze overtuiging. Op het politieke erf is de CU een voorbeeld van faith based,  en het CDA van value driven.

Wat doe je als zich capabele en gemotiveerde bestuurders aanmelden die moeite hebben om de stichtings-grondslag te ondertekenen ? De tijd ontbrak om er dieper op in te gaan. Binnen Present zal deze discussie zeker gevoerd gaan worden.

Film: Blue Jasmine - Woody Allen (2012)

Op zaterdagavond kijk ik Woody Allens Blue Jasmine (2012) en maandagochtend hoor ik dat hoofdrolspeelster Cate Blanchett de Golden Globe Award 2014 voor beste actrice gekregen heeft voor haar vertolking van Jeanette 'Jasmine' Francis....
Blue Jasmine is een ontspannende film. Het verhaal zit goed in elkaar en loopt als een trein van de eerste tot de laatste minuut.

Cate Blanchett als Jasmine en Sally Hawkins als Ginger

Al in het begin wordt de toon gezet: Jasmine arriveert op het vliegveld van San Francisco. Ze is druk in gesprek met met een oude dame. Wanneer beiden hun koffers hebben gepakt (that's mine, the Vuitton, heel nonchalant tegen de kruier) nemen ze afscheid. Dan wordt ingezoomd op de oude dame die wordt opgehaald door haar man. Vol verbazing zegt ze tegem hem: die vrouw zat naast me, en praatte maar, tegen zichzelf leek het wel, ze bleef doorratelen over haar leven.

Jasmine is niet voor haar genoegen naar San Francisco gekomen. Ze wil intrekken bij haar pleegzuster Ginger nadat haar leven volledig vastgelopen is: Haar ex Hal Francis is gearresteerd op verdenking van fraude en oplichting, en daarmee komt er een einde aan een luxueus leven in high society kringen. Bovendien heeft Jasmine ontdekt dat hij haar meerdere malen met andere vrouwen bedrogen heeft . Op één en dezelfde dag stort de wereld van Jasmine in: als ze hem confronteert met zijn ontrouw antwoordt hij met de mededeling dat hij de ware liefde gevonden heeft en van haar wil scheiden. Wanneer hij vertrekt wordt hij buiten gearresteerd en meegenomen voor verhoor. Weg man, weg rijkdom.

Jasmine wil een nieuw leven gaan opbouwen en trekt in bij Ginger. Die is gescheiden van Augie. Augie en Ginger hebben hun spaarpot, bestemd voor het starten van een eigen handyman bedrijf, ooit toevertrouwd Hal Francis. Al het geld is verdwenen, en daarmee hun toekomst. ....
Ginger werkt nu in een supermarkt, en leeft met twee zonen in een downtown appartement. Er is een nieuwe liefde in haar leven gekomen: de easygoing Chili, die goed met haar jongens overweg kan.

Jasmine en Ginger beginnen vol goede moed aan dit nieuwe gezamenlijke bestaan. Maar het gaat niet van een leien dakje....

Cate Blanchett zet een geweldige Jasmine neer, zij draagt de film, en die wint er door aan diepte. Het is niet alleen maar het verhaal van een echtpaar onder de nieuwe rijken en hun teloorgang. Het gaat over Jasmine die steeds haar ogen sluit en niets wil zien: geen onoirbare financiële praktijken, geen ontrouw van haar man. Ze leeft in een zelf geschapen werkelijkheid waarin het leven comfortabel en relaxed is, enkel genieten. En als daar een eind aan komt weet ze daar geen lering uit te trekken.
Dat is het meest tragische motief in de film: er zijn mensen die niets meer leren, wat ze ook ervaren, en dus weerloos meedobberen op het leven. De vrolijke stem van Jasmine op het vliegveld wordt trager en donkerder in de film, wat je hoort versterkt wat je ziet.

Woody Allen heeft een prachtig gestructureerde film afgeleverd, met mooie evenwichten:

• Beeld en geluid vertolken afwisselend de humor en soms de tragiek. De klassieke jazz-nummers in de soundtrack zorgen voor iets lichtvoetigs, maar soms ook iets onheilspellends.
• De film is opgebouwd uit twee tijdlijnen en ook die wisselen elkaar af. Scenes in het nu gaan snel en naadloos over in flashbacks, en dat geeft vaart.
• Het verhaal van de relatie tussen Ginger en Chili begeleidt het hoofdverhaal van Jasmine en Hal en vormt er een mooi contrast mee.