Film: Blue Jasmine - Woody Allen (2012)

Op zaterdagavond kijk ik Woody Allens Blue Jasmine (2012) en maandagochtend hoor ik dat hoofdrolspeelster Cate Blanchett de Golden Globe Award 2014 voor beste actrice gekregen heeft voor haar vertolking van Jeanette 'Jasmine' Francis....
Blue Jasmine is een ontspannende film. Het verhaal zit goed in elkaar en loopt als een trein van de eerste tot de laatste minuut.

Cate Blanchett als Jasmine en Sally Hawkins als Ginger

Al in het begin wordt de toon gezet: Jasmine arriveert op het vliegveld van San Francisco. Ze is druk in gesprek met met een oude dame. Wanneer beiden hun koffers hebben gepakt (that's mine, the Vuitton, heel nonchalant tegen de kruier) nemen ze afscheid. Dan wordt ingezoomd op de oude dame die wordt opgehaald door haar man. Vol verbazing zegt ze tegem hem: die vrouw zat naast me, en praatte maar, tegen zichzelf leek het wel, ze bleef doorratelen over haar leven.

Jasmine is niet voor haar genoegen naar San Francisco gekomen. Ze wil intrekken bij haar pleegzuster Ginger nadat haar leven volledig vastgelopen is: Haar ex Hal Francis is gearresteerd op verdenking van fraude en oplichting, en daarmee komt er een einde aan een luxueus leven in high society kringen. Bovendien heeft Jasmine ontdekt dat hij haar meerdere malen met andere vrouwen bedrogen heeft . Op één en dezelfde dag stort de wereld van Jasmine in: als ze hem confronteert met zijn ontrouw antwoordt hij met de mededeling dat hij de ware liefde gevonden heeft en van haar wil scheiden. Wanneer hij vertrekt wordt hij buiten gearresteerd en meegenomen voor verhoor. Weg man, weg rijkdom.

Jasmine wil een nieuw leven gaan opbouwen en trekt in bij Ginger. Die is gescheiden van Augie. Augie en Ginger hebben hun spaarpot, bestemd voor het starten van een eigen handyman bedrijf, ooit toevertrouwd Hal Francis. Al het geld is verdwenen, en daarmee hun toekomst. ....
Ginger werkt nu in een supermarkt, en leeft met twee zonen in een downtown appartement. Er is een nieuwe liefde in haar leven gekomen: de easygoing Chili, die goed met haar jongens overweg kan.

Jasmine en Ginger beginnen vol goede moed aan dit nieuwe gezamenlijke bestaan. Maar het gaat niet van een leien dakje....

Cate Blanchett zet een geweldige Jasmine neer, zij draagt de film, en die wint er door aan diepte. Het is niet alleen maar het verhaal van een echtpaar onder de nieuwe rijken en hun teloorgang. Het gaat over Jasmine die steeds haar ogen sluit en niets wil zien: geen onoirbare financiële praktijken, geen ontrouw van haar man. Ze leeft in een zelf geschapen werkelijkheid waarin het leven comfortabel en relaxed is, enkel genieten. En als daar een eind aan komt weet ze daar geen lering uit te trekken.
Dat is het meest tragische motief in de film: er zijn mensen die niets meer leren, wat ze ook ervaren, en dus weerloos meedobberen op het leven. De vrolijke stem van Jasmine op het vliegveld wordt trager en donkerder in de film, wat je hoort versterkt wat je ziet.

Woody Allen heeft een prachtig gestructureerde film afgeleverd, met mooie evenwichten:

• Beeld en geluid vertolken afwisselend de humor en soms de tragiek. De klassieke jazz-nummers in de soundtrack zorgen voor iets lichtvoetigs, maar soms ook iets onheilspellends.
• De film is opgebouwd uit twee tijdlijnen en ook die wisselen elkaar af. Scenes in het nu gaan snel en naadloos over in flashbacks, en dat geeft vaart.
• Het verhaal van de relatie tussen Ginger en Chili begeleidt het hoofdverhaal van Jasmine en Hal en vormt er een mooi contrast mee.