Smartphone uit, nu bidden

De afgelopen week heb ik vier goede dagen doorgebracht in Abdij Tongerlo. De bomen staan nog volop in het blad, de eerste herfstkleuren zijn hier en daar te zien. Het is er dan aangenaam wandelen: een klein rondje om de abdijterreinen heen, of langere wandelingen rondom Tongerlo en Westerlo.
Er was weer genoeg te beleven met de andere gasten. We treffen elkaar bij de maaltijden, of 's avonds in de gastenhuiskamer waar we dan een Tongerlo Prior inschenken, santé. Voor je het weet ben je een paar uur verder, luisterend naar elkaars verhalen.

Poortgebouw van de abdij, achter de tak mijn gastenkamer

Deze keer wil ik wat dieper ingaan op mijn dagprogramma. Ik neem steevast een laptop mee, en ga dan soms een paar uur aan het werk voor baas VGZ. Het was me nog niet bekend, maar inmiddels is er een werkkamer waar je kunt inprikken op het kloosternetwerk en dan kunt internetten. Dat gaat prima, en ik kan dan mooi bij blijven met de mail en soms ook verder werken aan rapporten of verslagen.

Toen ik hiervan melding maakte in een berichtje op Twitter en Facebook - ja, dat gaat ook door hè - kreeg ik reprimandes van meerdere collega's: zet die smartphone uit en laat je laptop thuis. Zoiets doe je niet in een klooster, daar heerst rust en stilte, en kom je tot jezelf !
Natuurlijk kan ik dat laatste onderschrijven: er heerst een aangename stilte in de abdij, en die is bevorderlijk voor de rust in je hoofd. Er is dan ook niets mis mee om op die manier in het klooster te logeren. Wanneer je opgefrist weer naar huis gaat, dingen in je hoofd op een rijtje hebt kunnen zetten, en misschien weer mentaal evenwicht hebt gevonden dan is dat pure winst. Ik wens dat elke kloosterbezoeker toe.

Het is echter niet het belangrijkste dat ik zoek in het klooster. Veel mensen denken dat een klooster een andere wereld is dan de dagelijkse wereld van werk en gezin. Zoiets als een geestelijke wereld waar God centraal staat en zonder problemen gediend kan worden, tegenover de aardse wereld waar andere zaken tellen, en waar God afwezig is.
Dat is niet mijn beeld van het kloosterleven, en het is ook niet wat ik zie wanneer ik een paar dagen in het klooster logeer. Het is ook niet zo bedoeld geweest.
Een belangrijke regel voor het kloosterleven is ora et labora, bid en werk. Monniken zijn niet de hele dag aan het bidden of aan het mediteren. Nee, er is een fraai gebalanceerd dagritme waarin gebedstijden en uren om te werken elkaar afwisselen.
In Tongerlo is er een gezamenlijk ochtendgebed om zeven uur en een avondgebed om halfzes. Rond het middaguur is er een korte Eucharistieviering met aansluitend het middaggebed. That's it. Dat laat heel wat uren over om aan het werk te gaan, en dat doen de paters dan ook.
En so do I. Netzo als de paters probeer ik dagelijks werk en dagelijks bidden heel dicht bij elkaar te houden. Dat maakt mijn leven één geheel. Er zijn niet twee werelden, eentje met God om te bidden of een kerkdienst te bezoeken en eentje zonder God waar ik samen met mijn collega's aan de slag ben, of dingen doe met vrouw en kinderen. Nee, als ik werk wordt dat een praktisch maken van mijn gebed, en als ik bid gaat dat over de dingen waar ik aan werk. Dat geeft een stevig en betekenisvol fundament onder de dag, dat kan ik je verzekeren. Misschien zou dat in Happinez  integrale levensstijl of holistisch leven worden genoemd, maar ik noem het maar gewoon navolging van Jezus.