Trendrede 2013

De burger van Stavast: ferm van karakter betekent dat. Vorig jaar kwam ik deze omschrijving voor het eerst tegen, in de Trendrede 2012. Ik heb er toen over geschreven en gemeld dat ik de trendrede een zeer waardevolle bijdrage vond aan de gedachtenvorming over het wel en wee van de samenleving. Bekende Nederlandse trendwatchers delen hun visie over de grote ontwikkelingen in ons land en proberen die te duiden.

foto www.trendslator.nl

De Burger van Stavast is de moderne Nederlander die niet langer wacht op actie van de overheid, maar zelf het heft in handen neemt en zijn zaakjes gaat regelen. Hij neemt zelf het initiatief, lokaal, of met vakgenoten, of met soulmates waar dan ook vandaan.

Op 11 september 2012 is de trendrede 2013 uitgesproken en gepubliceerd. Ik was natuurlijk nieuwsgierig en heb de rede rustig en goed doorgelezen.
De grote lijnen van vorig jaar komen terug. Dat lijkt me normaal: het is een trendrede, en trends plegen niet elk jaar als paddestoelen uit de grond te schieten. Hier en daar vind ik het verhaal te zweverig worden. Laat de quantummechanica en nanotechnologie er liever buiten. Het klinkt wel hip, maar voegt niet zo veel toe aan de kracht van het betoog.

Ik noem de Trendrede-zaken die ik opmerkzaam en/of inspirerend vind:

• We verlaten de jaren van het Grote Ik en krijgen meer oog voor samenhang in de maatschappij.  We gaan bijdragen in plaats van weghalen, opwekken in plaats van onttrekken. Van zelfredzaamheid bewegen we ons naar samenredzaamheid (zie de blog van Pieter Hilhout)
• We gaan dus van ik naar wij. De Trendrede precisieert dat: het wij is een gelegenheidswij, een heel geslaagde karakterisering. Ik zie het volop in het vrijwilligerswerk gebeuren. We willen best iets doen, maar een poosje. Het is moeilijk om mensen te vinden die zich een paar jaar als kartrekker willen verbinden aan een vereniging of club. Bestuursfuncties zijn moeilijk te vervullen. Ik vind dat een negatieve ontwikkeling, naar mijn mening kun je belangrijke maatschappelijke activiteiten niet goed draaiende houden op basis van  een paar maand meehelpen. 
• We willen weer begrip van en greep krijgen op onze wereld. Besturen moet eenvoudiger, weg met al die managementlagen. We willen weten wat we eten, waar het vandaan komt en hoe het geproduceerd is. We krijgen meer en meer respect voor vakmanschap en toewijding aan professionaliteit. Ranomi Kromowidjojo en Epke Zonderland met hun gouden plakken zijn onze helden.
• Informatie is haast onbeperkt voorradig, en steeds meer op elk moment en op elke plaats beschikbaar. Dat willen we ook, we kunnen niet meer zonder onze smartphones en onze vrienden op Facebook. Niets willen we missen. Tegelijkertijd willen we onthaasten, en gaan we naar een meditatiecursus.
• Alles is met alles verbonden, in steeds wisselende constellaties. Het is een ingewikkelde en onoverzichtelijke wereld geworden, en daar moeten we een weg in zien te vinden.

De Trendrede signaleert op heldere wijze de maatschappelijke ontwikkelingen. De betekenisgeving schiet voor mij te kort. Die blijft toch hangen in een humanistisch mensbeeld met hier en daar een vleugje vage spiritualiteit. We gaan het zelf doen, als we maar slim genoeg zijn om te willen veranderen !
Ik ben christen en dus onderweg naar het beloofde Godsrijk. Hoe dat er precies uitziet weet ik niet. De bijbel spreekt er beeldend over: het wordt een feest. Dat stemt me hoopvol en geeft me steeds weer energie om er tegenaan te gaan. Want het wòrdt een keertje tof, en daar zorgen wij niet voor, maar God.