We zaten met een groepje 19+ jongeren in de Kompaskelder in Oene. Bij de opening van het catechisatie-uur hadden we het bijbelgedeelte - de vlucht naar Egypte, in de straatbijbel Jezus de asielzoeker - eerst in de Herziene Statenvertaling gelezen, en er wat over doorgepraat.
Daarna heb ik de mp3 afgespeeld: vlotte intro, en dan het verhaal: Jezus de asielzoeker. Duurt maar een paar minuten. De groep was er goed over te spreken: mooi gedaan, en goed om straks op de camping te gebruiken: drempelverlagend, dat soort dingen.
Er viel me die avond iets op. Ik had dat ook al bij mezelf geconstateerd en thuis aan tafel ging het ook zo: Als we dit horen beginnen we te glimlachen. Waarom is dat ?
De taal van de Torrie van Mattie roept klaarblijkelijk iets humoristisch op, zonder simpel of plat te worden. Dat wonderbaarlijke mengsel van verschillende talen, met invloeden van de sociale media en de wereld van de muziek, het zorgt voor een glimlach.
Het is wel aardig om dit verband The Book of Genesis Illustrated van R.Crumb uit 2009 te noemen. Daar ga je niet van glimlachen want daarvoor is het te confronterend. Terwijl, evenals in de Torrie van Mattie, geen duimbreed van de bijbeltekst wordt afgeweken.
In beide gevallen zijn er overigens christenen die bezwaar maken tegen de straatbijbel of de Genesis-comic. Je mag op deze wijze Gods Woord niet ontheiligen, is dan het bezwaar, en dat raakt diepe snaren bij hen.
Dit verschil van inzicht los je niet op met argumenten. Wat je ervaart als heilig en hoe je er mee omgaat zit diep in je.
In het geval van de straatbijbel is bij het vertalen regelmatig aan de doelgroep gevraagd mee te lezen en aan te geven wanneer volgens hen de vertaling "respectloos" was. Dat heeft een aantal malen geleid tot aanpassingen van de tekst, aldus Daniel de Wolf op het Missionaire Congres in Amersfoort. De Torrie van Mattie is voor de doelgroepjongeren dus een bijbel met respect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten