Bakken: kokosmakronen

Kokosmakronen: die lusten me wel. Dat wordt mijn volgende baksel ! Natuurlijk pluk ik weer een instructiefilmpje van internet: deze keer van Koken met Kennis. Duidelijk, vrolijk, en het resultaat ziet er goed uit.

De Kok met Kennis verzekert me dat het van essentieel belang is om het beslag au bain-Marie te  verwarmen tot 60 graden Celsius. Een nieuwigheid voor mij, maar niet ingewikkeld: water in een steelpan aan de kook brengen, metalen kom er op, en..... temperatuur meten  met mijn nieuwe oventhermometer. Het blijkt allemaal eenvoudig te gaan en zonder problemen heb ik na een halfuurtje klaarzetten, mengen, en verwarmen een mooi beslag.

Maar nu kom ik in de problemen: ik heb geen ouwels (het eetbare papier aan de onderkant)  en ik heb geen spuitzak. Die laatste zit er aan te komen, maar daar heb ik deze keer niets aan. Ik ga improviseren: van een lege anderhalve liter petfles snij ik een ring met de doorsnede van een kokosmakroon. Op de bakplaat leg ik bakpapier en de ring vul ik telkens met beslag. Wat een geklieder, ik snap nu waarom een spuitzak zo handig is.

De bakplaat gaat de oven in, maar mijn oventhermometer zegt dat de temperatuur te laag geworden is: te lang getreuzeld bij het naar binnenschuiven van de bakplaat. Ik moet mijn oven duidelijk nog veel beter leren kennen. Ik houd het afbakken goed in de gaten en haal de bakplaat na een minuut of vijentwintig uit de oven. Het resultaat is niet wat ik me had voorgesteld: de kokosmakronen zijn aan elkaar vast gaan zitten en ze zijn ook heel plat. Geduldig bik ik ze los van elkaar en van de bakplaat en proef er eentje. En dat maakt alles weer goed, want zo moet een warme kokosmakroon smaken.