Film: Star Wars: Rogue One (2016)

Het is weer zover: Tussen Kerst en Oud en Nieuw gaan de Dijkgraafjes naar de film. De keus is ook dit jaar niet moeilijk: de nieuwe Star Wars film, de achtste: Rogue One. Deze keer bezoeken we de nieuwe Pathé bioscoop in Zwolle, net een week geopend. De zaal is prima: veel beenruimte, goed geluid, en een immens scherm. We zitten op de tweede rij en krijgen wel wat nekklachten in de loop van de avond. Ook ontbreekt de gezelligheid nog:  geen pauze, geen gezellige lounge zoals in Deventer.

Felicity Jones als Jyn Erso op jacht naar het geheim van de Death Star

De film biedt alles wat je er van verwachten mag. Het doet me denken aan het vertrouwde plezier dat je bij series hebt, of dat nu Arendsoog of de Kameleon was in je jeugdjaren, of bij tv-series als Baantjer, of House of Cards. Je kent de hoofdrolspelers, hun karakters en hun temperament, en je weet waar ze voor gaan en wat er op het spel staat.

Rogue One is in zekere zin afwijkend ten opzichte van de eerdere Star Wars films: voor het eerst komen we volledig nieuwe hoofdrolspelers tegen. Het duurt dan ook even voordat ik weer in het verhaal zit, maar dat werkt wel in het voordeel van de film. Veel vertrouwde zaken en soms zelfs scenes komen terug: de drukke straatjes in de hoofdstad van Jedha doen denken aan soortgelijke scenes in Return of the Jedi, en er is weer een slimme robot met heerlijk eigenwijze trekjes.
De actie- en gevechtscenes zijn schitterend: de ontsnapping van Jedha is werkelijk spectaculair.

Het verhaal  wil niet goed de diepte in gaan. Hoofdrolspeelster Felicity Jones doet haar best, maar het script geeft weinig mogelijkheden voor emotionele diepgang. Er was toch echt wel meer te maken van haar samenspel met de mannelijke hoofdrolspeler Diego Luna, in de rol van rebel captain Cassian Andor. De momenten waar de vonken er echt moeten afvliegen hebben mij niet zo gepakt: bij haar boze scheldpartij op Cassian, en bij het afscheid van haar vader Galen Erso bijvoorbeeld.

Al met al: een avond kijkplezier dat voldoet aan vele verwachtingen met een verhaal dat veel voorspelbare ontwikkelingen bevat,  maar momenten voor emotionele diepgang onbenut laat.