Nacht van Gebed

Afgelopen vrijdagavond was er de Nacht van Gebed in Oene. We bidden dan voor de vervolgde christenen wereldwijd. Onze Hervormde Gemeente doet er al jaren aan mee. Ik zit in de voorbereidingsgroep die de PR vooraf verzorgt en 's avonds alles regelt.
We hebben er voor gekozen om geen hele nacht te bidden: ons programma duurt vier uren, dit jaar van negen uur 's avonds tot één uur 's nachts. Wat minder radicaal dus, het zorgt er wel voor dat de avond niet het imago krijgt van "alleen voor een stelletje fanatiekelingen" .
We werken in blokken van een uur, elk heel uur is er een korte pauze en kunnen mensen naar huis gaan, of juist beginnen. Deze aanpak zorgt er voor dat de hele kerkgemeenschap betrokken is - dat is wat anders dan dat iedereen komt overigens. Jong en oud, mannen en vrouwen, jongens en meisjes, alles en iedereen zit er. Het eerste uur ruim dertig, het laatste uur vijftien.

Protest in India tegen vervolging van christenen

We bekijken elk uur het videomateriaal met informatie over de verschillende landen. Daarna bidden we in kleine groepjes. De A4-tjes met de gebedspunten schuiven dan de kring rond, en af en toe loopt iemand vast in een voor ons onuitspreekbare naam. Dat geeft niet, er wordt gebeden, en daar draait het om.
Dat je daarbij  soms ook de vraag stelt "wat doet het er toe ?" is vanzelfsprekend. Etty Hillesum schrijft in haar oorlogsdagboek ergens dat ze tot God leert bidden, en dat ze dat intiemer vindt dan de liefde van een man. Een prachtige vergelijking, en in de liefde zijn er toch ook dagen dat je het minder ziet zitten ?

De verhalen zijn schrijnend: De werkkampen in het totalitaire Noord-Korea. De oprukkende sharia-wetgeving in Indonesië. De religieuze genocide in het Midden-Oosten waar de kerken op uiterst gewelddadige wijze worden geconfronteerd met extreme vormen van Islamitisch fundamentalisme. Christenen die de straat niet meer op durven of uit hun huizen worden weggetreiterd.

Gedurende de avond voeren we ook een Amnesty International -achtige schrijfactie: iedereen kan een petitie ondertekenen die naar de Irakese ambassade wordt gestuurd.
Het blijkt heel moeilijk om de vervolging van christelijke minderheden op de politieke agenda's te krijgen. Recentelijk heeft VVD-er Frits Bolkestein zich in de Volkskrant uitgesproken over de positie van de kerken in he Midden-Oosten. Maar de EU-ministers durven dit nauwelijks aan de orde te stellen, ze vrezen een clash of civilizations.... Minister Rosenthal praat er weliswaar over met religieuze groeperingen, maar daar blijft het bij. De christelijke partijen stellen er regelmatig Kamervragen over, en dat leidt tot de zure opmerking van de oppositie dat dit Kabinet te weinig aandacht besteedt aan de andere mensenrechten. Zo blijven we nog wel even bezig.